Je kent dat wel, die discussies als je met een paar koppels iets wil gaan eten. Onverwachte ontdekkingen en ontgoochelingen bij de restaurant keuze worden aan elkaar getoetst en vergeleken. Prijzen en kwaliteit per opbod.
Ja die eisen, dat was me nogal wat. Het moest een zonnig terras zijn, ook weer niet te warm want het was een feestje met een tachtigjarige. Het mocht niet te druk zijn en zeker niet met veel lawaai van verkeer. En liefst een parking voor de deur. Bovendien voortreffelijke keuken met uitzicht op een tuin. Het leek wel blind gekocht.
Zou dat nog bestaan zo een terras aan de noordkant waar de hete hoogzomerzon heel mild de middaghitte filtert? Zou dat bestaan zo een besloten tuintje met alle tinten van groen zo maar in het midden van het dorp? Zo een stemmig tuintje met veel smaak aangelegd.
En waar de ranke toren van het eeuwenoude romaanse kerkje nieuwsgierig over de kruin van de bomen meekijkt of alles wel in orde is. Zo een stemmig terrasje waar heel voorzichtig drie tafeltjes kraaknet gedekt staan. Waar het restaurantgevoel helemaal vervaagt en je het gevoel hebt dat je op een privéfeestje bent uitgenodigd.
Met een piepklein vijvertje waar een kikker verschrikt op de oever probeert te kruipen: hij kan er gerust in zijn, kikkerbilletjes staan niet op het menu.
Parelende bubbels van een plaatselijk Chateau begeleidden enthousiast de heildronk op de jarige. Een paar gesmaakte flesje pinot gris uit dezelfde terroir vrolijkten moeiteloos de gesprekken op.
De sympathieke gastheren zorgden voor een feestelijke maaltijd en een onberispelijke bediening.
Zo een terrasje bestaat nog.
Bedankt Marijke en Rudi
Bezit of beheert u deze gelegenheid? Claim gratis uw vermelding om te reageren op beoordelingen, uw profiel bij te werken en nog veel meer.