Ik kwam hier een jaar of 6 geleden al eens, maar wou hier toch niet zomaar voorbij fietsen aangezien dit de enige Belgische loopgraven zijn die je nog kan bezoeken.
Ik nam uitgebreid de tijd om de geschiedenis van dit stukje oorlogsgebied door te nemen in de expo boven in het gebouw. Je krijgt veel info aan de hand van touch-screens en hebt er ook een mooi zicht op de IJzer.
De wandeling door de loopgraven zelf biedt weinig extra's, maar het geeft je toch een idee. Iets heel anders dan de dug-outs die je in meerdere musea terugvindt.
Wat wel raar was, het onthaal was volledig in het Frans. De jongen aan de kassa sprak geen woord Nederlands. Hij kon zelfs de prijs niet zeggen. Aangezien er geen prijslijst hing, was dit voor sommigen een hinderpaal.

Dit is een site die we om de zoveel jaar eens bezoeken. Mijn overgrootvader komt uit Diksmuide en heeft tijdens de eerste wereldoorlog hier in deze loopgraven gevochten. Een locatie die ons dus zeer na aan het hart ligt.

Het museum op de eerste verdieping is heel mooi uitgevoerd en informatief en het bezoek aan de eigenlijke loopgraven blijven een speciale gebeurtenis.

Echter hadden we tijdens ons laatste bezoek één grote klacht, en dat was de onkunde van de loketbediende om ons in het Nederlands of Engels aan te spreken. De persoon sprak enkel Frans.
Als je de taalproblematiek aan het front kent (et pour les Flamands la même chose), dan is dit een kaakslag van jewelste.
Hier is dan ook een klacht naar de organisatie voor gestuurd.

Vriendelijke en behulpzame ontvangst aan de receptie. De tentoonstelling heeft niet heel erg veel artefacten maar wel veel rouch screens waar je interactief fotos en film kunt bekijken per topic.
Uiteraard als afsluiter een wandeling door de goed onderhouden loopgraven. Beklijvend...