Ten eerste dank voor het feit dat we hier zo gasvrij zijn ontvangen. Bij het binnentreden van de locatie was ik verpletterd door de schoonheid en stilte. Meteen een gevoel gekregen dat ik hier mezelf kon zijn. Het Pajottenland, de omgeving is wonderschoon, maar stap je de poort binnen van Rosario, dan waan je jezelf in het noorden van Toscane. De prachtige tuin, ongerept en rustgevend, het natuurzwembad, zorgde voor een beleving voor mij dat mijn volle hoofd van het leven van alledag nu eindelijk alles eens los kon laten. Dit is gelukt! Ik kon op het moment in Rosario de ontspanning vinden die ik zocht. Heel blij deze ervaring mee te hebben gemaakt. Sofie, tot de volgende keer. Nogmaals dank.

Een verblijf in Rosario is niet voor iedereen. Wil je nachtleven, shoppen en veel drukke animatie, blijf dan maar thuis. Ik ga er geregeld naar toe voor hun sublieme concerten in de gerenoveerde kapel, soms zit ik aan tafel lekker te eten met 4 mensen, soms met 20, waarbij in alle talen wordt gebabbeld en verbroederd met gasten van B&B Rosario en Laplace (om de hoek), met de artiesten en hun partners, met vrijwilligers die een handje komen toesteken in de tuin (inclusief frambozen plukken!) en met de lieve Sofie die hier de hele boel runt met de steun avn Johan. n Trappistje na het concert gaat er ook altijd binnen. Ik vermoed dat de Trappisten deze stilteplek sponsoren en dat ze goed weten waarom; kwaliteit en rust, ook in de bibliotheek, het meditatiezaaltje, de zwemvijver, de buitenzithoek...

Ik kan het iedereen aanraden: twee keer per jaar een midweek in B&B Rosario te Bever.

Rosario is een oud nonnenklooster, dat op een onwaarschijnlijk mooie manier tot een B&B werd omgevormd. Alle ruimtes van het gebouw lijken zo perfect in balans en stralen warmte en rust uit. Je mag overal rondlopen en verwonderd zijn. In de kapel, de stilteruimte, de grote warme bibliotheek, de prachtige tuin. Zelf logeerde ik voor de tweede keer in Surplace, een bijgebouw, dat bestaat uit een aantal schrijverskamers. De mijne is gebouwd in de oude duiventil van het gebouw en er staan dan ook nog een aantal oude duivenkooitjes als decoratie. Als ik in Bever ben, zit ik meestal gewoon daar, op mijn bed of aan de houten tafel, te schrijven of te lezen tussen de vele warme lampjes. Het voelt echt als thuiskomen, als ik daar ben. Er moet niks, de tijd duurt daar zo heerlijk lang, en ik word vijf dagen lang niet overprikkeld. ’s Morgens, ’s middags en ’s avonds krijg ik eten van Sofie aan de lange houten tafel, waar ik samen met haar en de andere gasten eet. Praten mag. Stil zijn mag ook. Ik ben niet zo goed in samen stil zijn, dus ik praat veel. Na het ontbijt maak ik meestal een wandeling in de buurt met mijn verrekijker. In de namiddag krijg ik een mindful taakje van Sofie. Deze week mag ik een uur gedroogde rozemarijn van takjes ritsen en mij tegoed doen aan de geur van mijn lievelingskruid. Verder is het luisteren naar de kerkklokken, genieten van de tijd die daar zo enorm lijkt te vertragen en van het gevoel in een gebouw rond te lopen dat jou volledig lijkt te begrijpen, waar jij helemaal tot jezelf kan komen. Bedankt, Johan, voor jouw prachtige project. Bedankt, Sofie, voor de gastvrijheid, het luisteren en de mooie verhalen en bedankt, Rosario, gewoon omdat jij er bent.

Tot in april.