Omwille van de kinderen en de speeltuin toch weer hier beland. Voor een ijsje en een drankje. Dat kan nauwelijks fout lopen, toch ? Ondanks belofte aan mezelf na meer dan 1 slechte ervaring toch weer besloten om meteen ook maar hier te eten.
Dwaas,...dwaas, drie keer dwaas.
De drankjes vooraf: een gin tonic en een irish coffee : zoals het hoort. Een huis bereide limonade duurde een eeuwigheid, terwijl het simpelweg zuur plat water met een kleurtje bleek en welgeteld 1 (!) blaadje munt. De horeca lijkt sinds het verguisde virus in uiterst nauwe schoentjes te zitten als je online reviews leest. Gaat het Hof dat bevestigen ? Lees en huil mee.
Een slaatje geitenkaas levert precies op wat het belooft : veel groen en een schijf kaas. Geen spek, geen honing, geen appeltje. Wel vier frambozen, hoera !
De suggestie ravioli van krab, asperge, zeekraal en worteljus : ik was een beetje bang voor de jus, maar vrees niet ! Je proeft geen wortel. Zelfs de twee zachtgekookte exemplaren smaken naar niks.
De groene asperges en zeekraal zijn zo plat gekookt dat je spinazie lijkt te eten. Minus de smaak. Van al dente hebben ze hier nog niet gehoord. Wat ons bij de ravioli brengt : ik heb niet eens een hand nodig om te tellen hoeveel van de populaire pastakussentjes er geserveerd werden. De weinige pasta staat dan ook nog eens in uiterst schril contrast met de vulling. Eigenlijk is die verwaarloosbaar in verhouding. En je raadt het al : krab is niet in deze pasta te proeven. Ligt dat aan de porties of aan het feit dat niemand nog krab kan betalen ? Je kan nauwelijks nog een visboer vinden die verse krab verkoopt, dus ik had beter moeten weten. Nochtans had ik voor de prijs op zijn minst verwacht ook écht krab te proeven. De worteljus overheerste alvast ook de krab niet vanwege net zo smakeloos.
Het juniormenu : kipfilet met appelmoes. Een kind gaat hierbij toch voor de zoetigheid van de appelmoes ? Een potje waar je mayonaise in serveert = ronduit diefstal. Zeker in het licht van de volwassen kipfilet. Die klein mannen soppen daar twee keer in en hun moes is op, maar er blijft nog zo goed als de volledige filet over. We vroegen een mayonaiseportie appelmoes bij en later bleek ons dat net niet zo veel te kosten als de verzamelde juniormenu ?!?! De ratten lopen hier niet over het terras, zoals ik hier elders las, maar staan aan de kassa, als je’t mij vraagt. Het inbegrepen ijsje en een kinderhand in de schatkist maken dat totaal niet goed. Ik had ook meteen spijt van de fooi ter waarde van de juniormenu. Dwaas, dwaas, drie keer dwaas.
Alleen de filet mignon viel in de smaak.
Jammer voor onze grappige en vriendelijke ober, Franco. Ook de eerste bij mijn weten die spontaan vraagt hoe ik mijn sambuca wil. Tegenwoordig lijkt het helaas vanzelfsprekend om er ijs in te doen. Na de zoveelste overname/managementswissel blijft het eten hier mijn geld to-taal niet waard.Meer
