In 1930 gaf de gemeenteraad van Berlare de opdracht om een herdenkingsmonument op te richten voor inwoners van de gemeente die omgekomen waren tijdens de Eerste Wereldoorlog en als aandenken aan de 62 Belgische soldaten die aan hun einde gekomen waren tijdens de slag van Berlare van 4 tot 8 oktober 1914. Het werd ontworpen door beeldhouwer Jules Vits. Van 4 tot 7 oktober 1914 werd er zwaar gevochten in Berlare. Dit eindigde op 7 oktober 1914, wanneer de Duitsers er dan in slaagden om ter hoogte van de Konkel een noodbrug over de Schelde te werpen. Dankzij de vertraging die het Belgische leger te Berlare aan het Duitse leger kon afdwingen, kon het overgrote deel van Belgische soldaten te Antwerpen ontkomen. Al bij al was er na afloop relatief weinig schade in Berlare; de meeste huizen bleven bewoonbaar. De menselijke tol was hoger, in totaal sneuvelden er 63 militairen, hun namen staan te lezen op het oorlogsmonument. Ook de namen van de inwoners van Berlare die omkwamen tijdens de Eerste Wereldoorlog, 35 gesneuvelden en 12 gestorven opgeëisten, staan vermeld, alsok de 3 politieke gevangen en 4 gesneuvelden van Berlare die omkwamen tijdens de oorlog 1940-1945.

Gerestaureerde lantaarnpaal, afkomstig van de gebombardeerde (WO1) brug. Als eerbetoon opgesteld op de plaats waar de oude brug Berlare-Schoonaarde lag, niet ver van het oud brughuis.

Het bedevaartoord bij de Donkkapel ligt op de Kapelleberg die als cultusplaats van Onze-Lieve-Vrouw minstens opklimt tot de 14de eeuw. Sinds de toewijding van de bedevaartkapel in 1652 aan Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën ontstond hier een ommegang met zeven houten kapelletjes. In 1935 werd een monumentale calvarieberg met beeldhouwwerk van de kunstenaar Aloïs De Beule opgericht. In 1937 werd het geheel uitgebreid met een geboortegrot waarvan de beelden afkomstig zijn uit het atelier van dezelfde kunstenaar. Er is ook een altaar aanwezig gemaakt door beeldhouwer Vic Temmerman.